1-جفت سرراهی (جفت دهانه رحم را مسدود می کند)
2-کنده شدن جفت از رحم
3-قرار گرفتن کودک در رحم به حالت بریچ یا افقی
4- پایین افتادن بندناف (که قبل از کودک وارد کانال زایمان می شود)
5-مشکلاتی نظیر دیابت یا مسمومیت حاملگی و یا عفونت
سزارین یک جراحی بزرگ است. در بیشتر بیمارستانها مادر را با تخت به اتاق عمل می برند. قبل از عمل سرم در دست شما تزریق می شود (برای انتقال مستقیم داروها و مایعات به خون یا در مواقعی که انتقال خون ضروری باشد). زیر شکم شسته و اصلاح می شود. برای اینکه منطقه جراحی کاملاً استریل باشد ممکن است دستهایتان را به میز جراحی ببندند و پارچه ای را بالا ببرند و جلوی دید شما را بگیرند. علائم حیاتی شما توسط یک متخصص بیهوشی که در طول عمل جراحی حضور دارد، کنترل می شود.
در این عمل دو نوع بی حسی بکار می رود. بی حسی موضعی، اپیدورال یا اسپاینال که از کمر به پایین بی حس می شود. بیهوشی عمومی که کاملاً شما را بیهوش می کند و تقریباً در مواقع اضطراری بکار می رود. یک لوله پلاستیکی (سوند) در مثانه قرار می گیرد تا آن را تخلیه کند. هنگام گذاشتن سوند ممکن است احساس فشار کنید.
هنگامی که کاملاً بیهوش شدید، جراح زنان اول دیواره شکم و بعد دیواره رحم را می شکافد. جهت شکاف بستگی به موقعیت کودک و جفت دارد. برش افقی در اکثر سزارین ها بکار می رود زیرا نسبت به شکاف عمودی جای آن در زایمان بعدی پارگی کمتری را بوجود می آورد مثانه را هم به سمت پایین حرکت می دهد، بنابراین در طول زایمان آسیب نمی بیند. کیسه حاوی مایع آمنیوتیک را پاره می کند و کودک را از راه شکاف ایجاد شده بیرون می آورد.
بینی و دهان کودک را با ساکشن تمیز می کنند و بند ناف را بریده و گیره می زنند، سپس جفت را خارج می کنند.
پیتوسین را به سرم شما اضافه می کنند تا به جمع شدن رحم بعد از جراحی کمک کند. اگر بهوش باشید به شما اجازه می دهند کودک را بغل کرده و به او شیر بدهید. معمولاً کل جراحی 45 دقیقه تا یک ساعت طول میکشد اگر چه کودک در 5 تا ده دقیقه اول متولد می شود (بقیه زمان صرف دوختن شکاف می شود)
بعد از جراحی شما را به ریکاوری می برند و علائم حیاتی شما را کنترل می کنند اگر حال شما خوب و کودک نیز سالم باشد، لزومی ندارد که شما را از یکدیگر جدا کنند. برعکس دیدنی لمس کردن و شیردادن کودک تأثیر زیادی بر بهبودی جسم و روح شما دارد.
(ممکن است در یک زایمان طولانی که به جراحی منجر می شود شما خیلی خسته شوید و یا اگر زایمان با جراحی انجام شود. بیدار شدن از بیهوشی عمومی مدت بیشتری طول بکشد). سوند داخل مثانه روز بعد از جراحی برداشته می شود ولی سرم معمولاً یک یا دو روز دیگر برای جلوگیری از کمبود آب بدن در دست می ماند. مانند هر زخمی، محل شکاف برای چند روز ملتهب و ناراحت است و ممکن است احتیاج به مسکن پیدا کنید. برای کاهش اثر مسکن روی کودک بعد از شیر دادن آن را مصرف کنید. مدت اقامت در بیمارستان معمولاً طولانی تر از زایمان واژینال است و بطور متوسط حدود 2 تا 4 روز است.
هر چه زودتر سعی کنید از تختخواب بلند شوید و قدم بزنید حتی اگر فقط دور اتاق هم راه بروید کافی است. جراحی از راه شکم در گوارش اختلالاتی ایجاد می کند و در نتیجه باعث ایجاد درد ناشی از گاز می شود که از انقباضات رحم بدتر است. ولی اگر چند ساعت بعد از جراحی قدم بزنید، در دستگاه گوارش گاز تولید نمی شود. قبل از اولین تلاش برای بیرون آمدن از تختخواب حتما از دیگران کمک بگیرید.
هدف اصلی سزارین
که هر ناراحتی دیگری را جبران می کند، داشتن کودکی سالم است. اگر چه گاهی اوقات مادران جوان از اینکه همه تلاششان را کرده اند تا زایمان طبیعی داشته باشند ولی با جراحی زایمان کرده اند، گله می کنند. این عکس العملها طبیعی است مخصوصاً اگر سزارین غیر منتظره انجام شود. اینها کسانی هستند که از لحاظ فرهنگی نسبت به زایمان واژینال تعصب دارند. اگر نیاز به سزارین پیدا کردید احساس خوبی داشته باشید و احساس گناه نکنید زیرا کاری بسیار با ارزش است مخصوصاً اگر زندگی شما یا کودکتان را نجات دهد! افراد بی فکری را که از زایمان شما به عنوان یک چیز غیرواقعی یاد میکنند متقاعد کنید. با پزشکتان دلایل سزارین را مرور کنید اینکار بسیار به شما کمک میکند تا برای زایمانهای بعدی آمادگی بیشتری داشته باشید.
آیا سزارین همیشه ضروری است؟
بعضی از خانم ها با توجه به افزایش میزان سزارین سؤال می کنند آیا سزارین همیشه ضروری است؟ علت افزایش انجام این روش پیشرفت تکنولوژی و تشخیص به موقع مشکلات زایمانها است و نیز افزایش آگاهی از اینکه نتیجه زایمانهای سزارین کودکان سالمتر است تا زایمانهای طولانی و پرفشار واژینال. همچنین پیشرفتهای جراحی، به زایمانی کم خطرتر با مشکلات کمتر از قبل منتهی می شود. روی هم رفته هدف نهایی هر روش مادر و کودکی سالم است. اگر چه امروزه درصد سزارین افزایش یافته است ولی بعد از دهه 80 از تعداد آن کمی کاسته شده است زیرا پزشکان شروع به کنترل دقیق شرایطی کرده اند که تحت آن شرایط سزارین را انجام می دهند. 40 درصد سزارین ها تکرار می شود و درصدی از آن به این علت کم شده است که بیشتر خانم ها بعد از یک سزارین در زایمان دوم سعی می کنند زایمان واژینال انجام دهند.
در عین حال منتقدان معتقدند که هنوز درصد کلی سزارین بالاست و بسیاری از آنها غیر ضروری است و تنها برای راحتی و سود بیشتر پزشکان و حمایتهای قانونی از آنها انجام می شود و یا علت آن این است که پزشکان طوری تعلیم دیده اند که زایمان را به عنوان یک بلای بالقوه می بینند تا یک رویداد طبیعی. جراحی غیرضروری به معنی قرار دادن مادر در معرض ریسکهای غیر ضروری است. در حالی که احتمال مرگ در اثر زایمان سزارین بسیار کم است ولی هنوز چهار برابر زایمان واژینال است. علل آن عبارتند از: لخته شدن خون، عفونت، مشکلات ناشی از بیهوشی و از دست دادن خون زیاد. احتمالاًت دیگر اگر چه نادر هستند عبارتند از مشکلاتی مانند عفونت یا آسیب مثانه یا روده ها (زیرا جای آنها نزدیک رحم است).
بهترین کار برای آسودگی خیال در مورد سزارین این است که قبل از شروع زایمان خودتان را برای احتمال وقوع آن آماده کنید. بدین ترتیب اگر ضرورتی برای انجام آن بوجود آمد شما اطمینان خاطر دارید که این انتخاب صحیحی برای این کودک بخصوص و این زایمان بخصوص است.
چگونه برای آن خود را آماده می کنید؟ سعی کنید دلایل آن را بفهمید و این موضوع مهم را به آنچه که در کتابها می خوانید، محدود نکنید.
منبع: کودکان طلایی
