واژینو پلاستی (VAGINOPLASTY)
هیچ چیز به اندازه ای که در ابتدا تازه و محکم و دست نخورده بوده است، به شکل اول باقی نمی ماند. زایمان کردن طبیعی / واژینال و افزایش سن دو عامل اصلی ایجاد اختلال در خاصیت کشسانی واژن و شل و سست شدن عضلات دیواره ی واژن می باشند. به همین دلایل زنان بیشتر و بیشتر رو به جراحی های ترمیمی واژن می آورند تا برای یک بار دیگر خود را “جوان” کنند!
اکثر زنان اظهار می کنند که زندگی جنسی آنها پس از زایمان اولین نوزاد متفاوت شده است، و دیگر احساسی که از رابطه ی جنسی خود دارند مشابه روابط قبل از زایمان نیست. عده ای از زنان بعد از زایمان، و یا حتی با افزایش سن خود، متوجه کاهش حس لذت جنسی می شوند، یا حس متفاوت شدن شکل واژن نسبت به قبل را تجربه می کنند
واژینوپلاستی چیست؟
واژینوپلاستی یک روش جراحی زیبایی زنان است که به منظور تقویت عضلات کف لگن اطراف مهبل (واژن) قرار دارد. هدف از این روش این است که به زنان توانایی و قدرت بیشتری را جهت کنترل این عضلات بدهد که می تواند منجر به رضایت بیشتر برای خود زن و همسرش در طول رابطه جنسی شود.
این روش در ابتدا برای رفع تغییرات ژنتیکی واژینال یا ترمیم دفورمیتی های واژن و همچنین پارگی ها و کشیدگی های بیش از حد واژن که اغلب به علت زایمان اتفاق می افتاد، در نظر گرفته شده است. در حال حاضر بسیاری از زنان به دلایل زیبایی شناختی این روش را انتخاب می کنند.
دلایلی که بیماران خواهان واژینوپلاستی هستند
سست شدن عضلات دیواره های واژن نیز ممکن است
منجر به بی اختیاری ادرار در زنان،
مشکل در نگهداری تامپون در سر جای خود و
حتی نفخ شکمی (یا farts fanny) در طول رابطه جنسی یا تمرین های فیزیکی شود.
عوامل دیگری که می توانند موجب آسیب زدن به عضلات واژن و ایجاد نیاز به واژینوپلاستی شوند، شامل آسیب فیزیکی، بیماری های مادرزادی و سرطان می باشند.
واژینو پلاستی می تواند در هر شکلی که باشد با دیگر پروسه های زیبایی واژن ترکیب شود؛ مانند : لابیاپلاستی یا افزایش حساسیت G-spot
همانطور که در بالا نیز اشاره کردم پس از زایمان نیز زنان ممکن است از سستی و شلی واژن ناشی از کشش بافتها و جداسازی عضلات شکایت کنند، گاهی اوقات تا تامپون از سر جایش خارج می شود و این کمبود تون عضلات می تواند منجر به اختلال عملکرد جنسی شود.
واژینو پلاستی چگونه انجام می شود؟
یک عمل واژینوپلاستی کامل حدود یک تا دو ساعت طول می کشد. این جراحی معمولا شامل کشیدن عضلات کف لگن برای نزدیک تر شدن به هم، از بین بردن هر گونه پوست اضافه ی شل و بافت اسکار (جای زخم) یا ترکیبی از این دو فرآیند می شود.
نتیجه نهایی این پروسه یک واژن تنگ تر و بازسازی شده است که به طور ایده آل اصطکاک بیشتر و لذت بیشتری را در طول ارتباط جنسی فراهم می کند. اسکار یا جای زخم ها می تواند رخ دهند، اما در طول زمان باید از بین بروند.
جراحان تمایل دارند که محل برش های خود را در جایی انتخاب کنند که کمتر در معرض دید و قابل توجه باشد، این محل ها اغلب در امتداد چین های طبیعی موجود در پوست همان محل می باشد.
بیماران تحت واژینوپلاستی معمولا تحت بیهوشی یا آرام سازی (sedation) در طول مراحل قرار می گیرند.
اغلب پزشکان اجازه نمی دهند که بیماران هوشیار باشند تا بتوانند حداکثر راحتی بیمار را حین عمل را حفظ کنند.
برش ها می توانند با استفاده از روش های معمولی یا با استفاده از لیزر ایجاد شوند.
گفته می شود که برش لیزری گاهی اوقات فرآیند بهبود را آسان تر از برش های scalpel می کند، اما نتیجه نهایی از لحاظ ظاهر و احساس به طور کلی بین دو روش مشابه است.
انتخاب هر کدام از این تکنیک های موجود بسته به شرایط و نیاز بیمار توسط جراح زنان تعیین خواهد شد.
ریسک و خطرهای انجام واژینوپلاستی چیست؟
خطرات مرتبط با واژینوپلاستی شبیه بسیاری از جراحی های رایج می باشد و شامل : عفونت، خونریزی، زخم های شدید و لخته های خون می شود.
با این حال، این خطرات معمولا تا زمانی که بیمار در ابتدا از سلامت خوبی برخوردار باشد نادر است.
اگر جراح شما از مهارت کافی برخوردار باشد احتمال عوارض بسیار کم می باشد.
شایع ترین و احتمالا مهم ترین خطر در رابطه با تصمیم گیری در مورد واژینوپلاستی این است که بیمار ممکن است از نتیجه عمل جراحی ناراضی باشد.
گاهی اوقات این روش می تواند موجب شود که واژن به همان اندازه که بیمار انتظار داشته باشد، نباشد و یا حتی آنقدر تنگ شود که بیمار نمیتواند تامپون را وارد کند یا رابطه جنسی لذت بخشی با شریک جنسی خود داشته باشد.
در این موارد برای رسیدن به هدف اصلی ممکن است نیاز به درمان یا روش های جراحی بیشتری باشد.
بهترین راه برای جلوگیری از ناامیدی در نتایج واژینوپلاستی این است که با دقت پزشک خود را انتخاب کنید. قبل از انجام مشاوره های لازم را انجام دهید.
اولا باید به دلایلی که می خواهید این روش انجام دهید با دقت فکر کنید و تعیین کنید که آیا جراحی در واقع مشکل شما را حل خواهد کرد.
بعد، جراح خود را باید با احتیاط انتخاب کنید. عاقلانه است که قبل از تصمیم گیری چند توصیه یا مشاوره کسب کنید و بهترین روش آماده سازی و تجربه را با جراح خود انتخاب کنید.
برای بیماران بسیار مهم است که با جراح خود در مورد انتظاراتشان صادق باشند، سوالهای زیادی بپرسند و قبل از شروع آن، روش انجام کار را درک کنند.
چه کسانی امکان استفاده از این روش را ندارند؟
- کسانی که دارای عفونت مجاری ادراری یا واژن هستند
- کسانی که دارای ضایعات تشخیص داده نشده ی واژینال یا گردن رحم هستند
- کسانی که سرطان فعال در دستگاه تناسلی و بارداری (از جمله ۳ ماه بعد از بارداری) دارند.
- کسانی که دارای پرولاپس ارگان های لگنی که بیشتر از stage 2 هستند و نیز به عنوان یک ممنوعیت نسبی در نظر گرفته می شود.
راههای درمان بغیر از جراحی تنگ کردن واژن
تمرینات عضلانی Kegel (همچنین به عنوان تمرینات کف لگن شناخته می شود) و انجام منظم ورزش های مرتبط و تقویت عضلات به طور منظم می تواند تا حدودی تاثیر داشته باشد.
اما اگر شما دیواره های واژن خود به عنوان یک قطعه الاستیک که بیش از ظرفیت آن گسترش یافته است در نظر بگیرید، واقعا امکان بازگشت کامل آن به شکل اول وجود ندارد.
منبع: ویرگول
